Van kangoeroes tot aboriginals en Australian football… Australië spreekt voor Europeanen al eeuwenlang tot de verbeelding. Voets & Donkers mocht er in het voorjaar van 2015 een luchtbehandelingssysteem voor kaasrijping installeren. Meine Engbers, Programmeur/in-bedrijf-steller bij Voets & Donkers, vertelt er graag meer over.

De eerste stappen van het traject werden ongeveer een jaar geleden al gezet, toen de directie van Voets & Donkers enkele keren naar Australië vloog om er kennismakingsgesprekken te voeren. Daar bleek dat de klant, kaasproducent Lion, een nieuw te bouwen kaasfabriek op wilde zetten in Burnie, op het eiland Tasmanië. Lion was daarbij op zoek naar een specialist op het gebied van kaasrijping.

Uiteraard ging Voets & Donkers de uitdaging graag aan. Meine Engbers: “Bij kaasrijping leveren wij altijd maatwerk, en ook nu moesten we eerst de condities rondom de fabriek in kaart brengen. Hoeveel mensen werken er in de ruimte, wat voor dak heeft de fabriek, hoe is de temperatuur en luchtvochtigheid binnen en buiten? Het klimaat op Tasmanië is vergelijkbaar met dat in Nederland, met dat verschil dat het er bijna nooit onder het vriespunt komt. Daarnaast heeft het materiaal daar meer te lijden onder UV-straling dan hier. Met al dat soort dingen hielden we rekening.”

Hoewel de fabriek in Australië draait, werd het luchtbehandelingssysteem eerst in Nederland helemaal in elkaar gezet. Zowel de hardware als de software werden hier ontworpen, ontwikkeld, (prefab) geproduceerd en getest. Vervolgens werden de kasten in onderdelen verscheept naar Australië. “Toen de materialen verscheept waren, zijn wij in fases naar Australië gevlogen,” zegt Meine Engbers. “Eerst onze projectleider, toen twee monteurs en daarna ik om de installatie in bedrijf te stellen. Eén van onze directeuren, Peter Donkers, is de laatste week ook gekomen om het systeem op te leveren.”

Die oplevering was, zo ver van huis, toch anders dan een oplevering in Nederland. Meine Engbers: “Op locatie finetunen we de laatste punten, zodat het systeem optimaal draait. Als je tijdens dat finetunen op Tasmanië een groot onderdeel kapot draait, heb je een probleem. Vanzelfsprekend hebben we wel wat reserve-onderdelen meegeleverd, maar de grote onderdelen zouden we dan opnieuw vanuit Nederland hebben moeten laten komen. Gelukkig functioneert de fabriek alweer enige tijd, en zijn dit soort problemen niet voorgevallen. Wel ga ik binnenkort nog een keer terug om de allerlaatste puntjes op de i te zetten.”

Naast de opleveringsfase zijn er meer dingen anders als je een project in Australië draait. “De veiligheidsvoorschriften zijn er ontzettend streng”, vervolgt Meine Engbers. “Zo was ik verplicht in Nederland eerst een veiligheidscursus te volgen van 8 uur en werd ik vanuit Australië gebeld voor een overhoring. Op het project werkten deze strenge voorschriften in sommige gevallen vertragend; zo moest ik voor het verplaatsen van een hoogwerker eerst een melding maken bij een kantoortje op de werkplaats. Dat duurde soms erg lang, terwijl ik dat ding anders in een paar minuten verplaatst kon hebben.”

Het project in Tasmanië is volgens Meine Engbers niet alleen hard werken geweest. “Het is altijd mijn droom geweest om Australië een keer te bezoeken. Ondanks dat ik er was om te werken, heb ik toch een deel van de cultuur van het land meegepikt. Zo zijn de mensen er ontzettend aardig en relaxt, wordt er heel veel digitaal gegokt in de kroegen en liggen de prijzen anderhalf keer zo hoog als hier. Zo’n beetje in iedere zin zeggen ze ‘no worries mate’. Een echt hoogtepunt was een bezoek aan de ‘great final’ van het Australian football in Melbourne. Wat een enorm spektakel! Heel leuk om een keer mee te maken.”